کاوشگر خورشیدی ناسا رکورد سرعت فضاپیماهای ساخت بشر را شکست
کاوشگر پارکر در هشتمین ملاقات نزدیک با خورشید، به بیشترین سرعتی رسید که یک فضاپیمای ساخته‌ی بشر تا به حال به آن دست یافته است.
سریع‌ترین فضاپیمای ساخته شده توسط بشر به‌تازگی ملاقات تازه‌ای با خورشید داشته است. کاوشگر خورشیدی «پارکر» (Parker) ناسا که در سال ۲۰۱۸ پرتاب شده است، در روزهای گذشته هم‌زمان دو رکورد ثبت کرد؛ نزدیک‌ترین فضاپیما به خورشید و بیشترین سرعتی که یک فضاپیما به آن دست یافته است.
در ۲۹ آوریل (۹ اردیبهشت) این کاوشگر نزدیک‌ترین گذر خود را از کنار خورشید انجام داد و با فاصله‌ی ۱۰ میلیون کیلومتر نسبت به سطح آن عبور کرد. هنگام این نزدیک شدن، کاوشگر تقریبا با سرعت ۱۵۰ کیلومتر در ثانیه نسبت به خورشید در حال حرکت بود و بدین ترتیب پارکر تاکنون سریع‌ترین حرکت را در میان فضاپیماهای ساخته‌ی بشر داشته است.
برای داشتن دید بهتری از سرعت فضاپیمای پارکر، باید اشاره کرد که با چنین سرعتی، پوشش کل محیط زمین حدود ۴٫۵ دقیقه یا پرواز به ماه حدود ۴۰ دقیقه طول می‌کشد. این سرعت همچنین در حدود ۰٫۰۵ درصد سرعت نور است.
کار کاوشگر خورشیدی پارکر هنوز پایان نیافته است. پرواز ۲۹ آوریل تنها هشتمین عبور فضاپیما از ۲۴ گذر برنامه‌ریزی شده پیش از پایان مأموریت در سال ۲۰۲۵ است. در هر گذر، کاوشگر ابتدا از کنار سیاره‌ی زهره می‌گذرد تا از گرانش این سیاره برای شکل دادن به مدار خود استفاده کند و بتواند هر چه بیشتر به خورشید نزدیک شود. این کاوشگر در گذر خود از کنار ناهید داده‌های ارزشمندی هم می‌فرستد.
این میزان نزدیک شدن به کاوشگر کمک می‌کند تا سرعت خود را که در بیشترین حالت برای دستیابی به حدود ۲۰۰ کیلومتر بر ثانیه برنامه‌ریزی شده است، افزایش دهد. پارکر با این سرعت تقریبا سه برابر سریع‌تر از رکوردداران قبلی خواهد بود. پیش از این یک جفت فضاپیما به نام‌های کاوشگرهای «هلیوس» (Helios) در دهه‌ی ۱۹۷۰ خورشید میلادی را مطالعه کرده بودند.
طبق برنامه‌ریزی در نزدیک‌ترین ملاقات نزدیک با خورشید، کاوشگر پارکر تنها کمتر از ۷ میلیون کیلومتر با سطح آن فاصله خواهد داشت که بیش از ۶ برابر نزدیک‌تر از فاصله‌ی کاوشگرهای هلیوس با خورشید است. پیش از این رکورد کاوشگرهای هلیوس توسط پارکر در سال ۲۰۱۸ شکسته شده است.
هنگامی که فضاپیما به خورشید نزدیک می‌شود، زیر سطح آن را هدف قرار می‌دهد. این کاوشگر برای اندازه‌گیری میدان‌های مغناطیسی در آن محدوده و ردیابی جریان انرژی درون خورشید طراحی شده است. این اندازه‌گیری‌ها به پژوهشگران کمک خواهد کرد تا دریابند خورشید چگونه ذرات پرانرژی که بادهای خورشیدی را تشکیل می‌دهند را گسیل می‌کند؛ همچنین این راز را که چرا بیرونی‌ترین لایه‌ی خورشید داغ‌تر از لایه‌های درونی آن است، بهتر درک کنند.