زاویه و محل برخورد سیارک منقرض‌کننده دایناسورها ویرانگر بود

آن سیارک که ۷۵ درصد کل گونه ها از جمله دایناسورها را از صفحه زمین محو کرد در بدترین نقطه ممکن و براساس مطالعه ای تازه با «مهلک ترین زاوریه ممکن» به زمین برخورد کرد.

تحقیقات در حفره محل برخورد در کنار شبیه سازی های کامپیوتری نشانگر این موضوع است که سیارک با زاویه ای نزدیک به ۶۰ درجه نسبت به سطح زمین به این نقطه اصابت کرد.

می دانیم که صخره های این نقطه از زمین، که اکنون در خلیج مکزیک قرار دارد، متشکل از سنگ گچ و در واقع حاوی حجم عظیمی سولفور بود. با انتشار این مواد در ارتفاعات بالای جو و مخلوط شدن آن با بخار آب، یک «زمستان جهانی» به وقوع پیوست.

به علاوه زاویه برخورد سیارک، این بحران زیست محیطی را شدیدتر و طولانی تر کرد.

پروفسور گرت کالینز از دانشگاه کالج لندن توضیح داد: «برخورد با زاویه ۴۵ تا ۶۰ درجه، در بخار کردن و پرتاب کردن مواد به ارتفاع بالا خیلی موثر است. اگر اصابت با زاویه خیلی کمتر یا خیلی عمودی تر روی می داد، میزان موارد پرتاب شده به اتمسفر که بتواند دارای عواقب اقلیمی باشد بسیار کمتر می شد.»

آبگیرهای گودالی معروف مکزیک روی سنگ آهک شکل گرفته بعد از آن برخورد به وجود آمده است

او به بی بی سی نیوز گفت: «مشهود است که ماهیت نقطه محل برخورد به علاوه زاویه برخورد زمینه را برای حادثه ای بزرگ و ویرانگر فراهم کرد.»

بخش اعظم حیات گیاهی و جانوری زمین تسلیم شرایط ناشی از برخورد شد.

نتایج مطالعه پروفسور کالینز و همکارانش در نشریه «ارتباطات نیچر» چاپ شده است.

پروفسور کالینز عضو یک تیم بین المللی است که درحال بررسی آناتومی حفره محل برخورد بوده است.

امروز ساختمان به جا مانده از آن حفره عظیم به قطر ۲۰۰ کیلومتر در زیر شبه جزیره یوکاتان مکزیک واقع شده و بخش های مرکزی آن که در طول زمان کمتر دستخوش تغییر شده در زیر بستر دریا در آب های نزدیک بندر چیکسولوب قرار دارد.

درک ابعاد انرژی آزاد شده در اثر آن حادثه دشوار است.

سیارک که گمان می رود قطر آن ۱۲ کیلومتر بوده گودالی احتمالا به عمق ۳۰۰ کیلومتر در پوسته زمین ایجاد کرد.

با بازگشت صخره های ذوب شده به مرکز این گودال ظرف چند دقیقه کوهی بلندتر از اورست ایجاد شد. با این حال این کوه دوامی نداشت و ریزش کرد تا حلقه ای برجسته از تپه ها یا قله ها به جا بگذارد.

منبع: بی بی سی