تلسکوپ جیمز وب با پرتاب به فضا تاریخ‌ساز شد
تلسکوپ جیمز وب که ۱۰ میلیارد دلار هزینه داشته، سوار بر موشک آریان اروپا از گویان فرانسه راهی فضا شد.
ماموریت تاریخی تلسکوپ جیمز وب، بزرگترین تلسکوپ فضایی، با موفقیت و بر اساس برنامه از گویان فرانسه آغاز شد. این لحظه ای بسیار هیجان انگیز برای هزاران دانشمند، مهندس و محققی بود که دهه ها روی این پروژه کار کرده بودند.
قرار است این تلسکوپ به گذشته کیهان نگاه کند و دریچه ای به پیدایش ستاره ها و کهکشانها در حدود سیزده و نیم میلیارد سال پیش باشد. هفته های آینده و تا زمانی که جیمز وب در مدارش قرار گیرد، زمان بسیار پر استرسی برای همکاران این پروژه خواهد بود. این تلسکوپ در فاصله یک و نیم میلیون کیلومتری زمین قرار خواهد گرفت و بر خلاف تلسکوپ هابل امکان تعمیرش وجود نخواهد داشت.
این تلسکوپ که طراحی و ساخت آن نزدیک به ۳۰ سال طول کشیده یکی از بزرگترین دستاوردهای علمی قرن ۲۱ است.
هدف تلسکوپ جیمز وب این است که از اولین ستارگان و کهکشان‌‌هایی که در جهان درخشیدند، تصویربرداری کند.
این تلسکوپ در عین حال قدرت آن را دارد که اتمسفر سیاره‌های دور را به دنبال نشانه‌های گازی بررسی کند تا احتمال وجود حیات در آنها مشخص شود.
بیل نلسون، رئیس سازمان هوا فضای آمریکا، ناسا، گفته است جیمز وب ماموریتی فوق‌العاده در پیش دارد.
این مقام ارشد آمریکایی گفت: این تلسکوپ نمونه‌ای درخشان از آن چیزی است که می‌توانیم با دنبال کردن رویاهای بزرگ به دست بیاوریم. "ما همیشه می‌دانستیم که این پروژه مخاطراتی جدی دارد اما وقتی که به دنبال دستاوردی بزرگ باشی، باید مخاطرات بزرگ را نیز بپذیری".
تلسکوپ جیمز وب به یاد جیمز وب، رئیس ناسا در زمان پروژه‌های آپولو برای سفر به ماه، نامگذاری شده است.
سازمان‌های فضایی اروپا، آمریکا و کانادا در پروژه جیمز وب مشارکت کرده‌اند.
این تلسکوپ در ماموریت خود به یافته‌های تلسکوپ هابل می‌افزاید که به زودی بعد از ۳۱ سال قرار است به ماموریت خود خاتمه دهد.
جیمز وب نقاط دورتری از فضا را بررسی می‌کند و به همین دلیل می‌تواند یافته‌هایی از زمانی دورتر را در اختیار دانشمندان بگذارد.
در کانون این تلسکوپ یک آینه شش و نیم متری زراندود قرار دارد.
این سطح انعکاسی فوق‌العاده در کنار چهار ابزار فوق‌العاده حساس دیگر به این تلسکوپ اجازه می‌دهند که نور اولین ستارگان را شناسایی کنند. ستارگانی که براساس فرضیات علمی ۱۳.۵ میلیارد سال پیش شروع به درخشش کرده‌اند.
جان ماثر دانشمند ارشد ناسا و برنده جایزه نوبل می‌گوید: این ستاره‌ها صرفا به صورت نقاط قرمز ریزی دیده می‌شوند. ما فکر می‌کنیم که ستاره یا کهکشان یا سیاه‌چاله‌هایی باید وجود داشته باشد که نزدیک به ۱۰۰ میلیون سال بعد از انفجار بزرگ به وجود آمده‌اند. اگر این فرضیه درست باشد و خوش شانس باشیم تلسکوپ آنها را خواهد دید.
پرتاب این تلسکوپ به فضا با یکی از معتبرترین موشک‌های فضاپیما صورت گرفت. ۹۸% از پرتاب‌های آریان ۵ با موفقیت انجام شده است. آخرین ماموریت ناموفق آن در سال ۲۰۰۲ بوده است.