مگر قبر جای مرده ها نبود؟

به نقل از همشهری آنلاین، زنان بی‌خانمان سرنوشت‌ تقریبا مشابهی دارند. آنها خانه و زندگی ندارند، کار ندارند، شب‌ها جایی برای ماندن و خوابیدن ندارند و گرسنه‌اند و گاهی حاضرند برای دور ماندن از دست مرگ، تن به هر کاری بدهند.

رکنا در گزارشی تازه درباره زنی نوشته است که اطراف بهشت زهرا زندگی می‌کند. زندگی که نه؛ زیست می‌کند و برای سیر کردن شکم خود دست به کارهایی می‌زند که شب‌ها کابوسش را می‌بیند. زنی به نام «ثریا». او می‌گوید از کودکی از قبر می‌ترسید اما دیگر همه جاهایی که در سرما و باران پناهگاه آنها هستند، تفاوتی با داخل قبر ندارند.

او می‌گوید: خیلی زرنگ باشیم، در گوشه و کنار پنهان می‌شویم و شب‌ها برای خواب به راهروهای کنار توالت‌ها پناه می‌بریم. کسی که زرنگ نیست، مجبور می شود از پول کارت متروی خودش کم کند و سوار مترو شود و به پارک‌های شهر پناه ببرد. البته پارک برای زن‌ها امن نیست.

جای خواب؛ راهروی توالت‌

هوا سرد است و ساکنان اطراف بهشت زهرا پناهی به جز این منطقه ندارند. برخی از آنها در چادرهای مسافرتی سکونت دارند و برخی دیگر با یک زیرانداز زیر آفتابگیرها یا همان آلاچیق‌های آهنی زندگی می‌کنند.

اعتیاد و موادمخدر اینجا دست از سر جوانان برنمی‌دارد و هستند جوانانی که در محوطه بیرونی نشئگی را تجربه می‌کنند. اکثرشان ساکنان اطراف بهشت زهرا هستند. بعضی از آنان ورشکسته‌های اقتصادی هستند که خانه و زندگی و دار و ندار خود را از دست داده‌اند و حالا کارشان به اینجا کشیده است.

ثریا هم در همین منطقه زندگی می‌کند. او می‌گوید: اینجا ته خط است. آخر دنیا که شنیدی، همین‌جاست.

او می گوید: از زمانی که هوا سرد می‌شود، به راهروهای کنار توالت پناه می‌بریم. بهترین جا زیرپله‌ است. در زیرپله باد کمتر در تن‌مان می‌پیچد. باران هم روی سرمان نمی‌ریزد. یک روز صبح بیدار شدیم و دیدیم یک پسر حدودا ۳۲ ساله از سرما یخ زده است.

یکی دیگر از زنان می‌گوید: داخل حرم غذا می‌دهند و گرم است. اما اگر بخواهیم وارد حرم بشویم، باید ساک‌هایمان را به امانتداری حرم مطهر بسپاریم. همه زندگی من در همین کوله است. امانتداری حرم هم بیشتر از ۳ ساعت وسایل‌مان را نگه نمی‌دارد. وقتی خیلی سرد باشد و نتوانیم سرما را تحمل کنیم، ۳ ساعتی وسایل‌مان را می‌سپریم به امانتداری و می‌رویم داخل حرم تا کمی گرم بشویم. اگر بیشتر از ۳ ساعت داخل حرم بمانیم، با بدبختی می‌توانیم وسایل‌مان را پس بگیریم.

وقتی می‌فهمند اینجا زندگی می‌کنیم، به ما کار نمی‌دهند

ثریا می‌گوید: چند وقت پیش بعد از دو روز گرسنگی مجبور شدم تن به خواسته ۳ مرد بدهم. شده که دو روز چیزی نخورده باشی و خودت را با آب سیر کنی؟ هیچ وقت فکر نمی‌کردم برای یک ساندویچ فلافل شب تاریک داخل قبر تن به خواسته مردها بدهم.

ثریا دنبال کار است و تاکید می کند: اگر کار ظرفشویی هم پیدا کنم، می روم اما مردم وقتی می فهمند ما اینجا زندگی می‌کنیم، به ما کار نمی‌دهند. زنان و مردانی اینجا به آخر خط رسیده‌اند.

از او می‌پرسم چرا خود را به جمعیت زنان معرفی نمی‌کند؟ می گوید: همین مدد اجتماعی را می‌گویید؟ آنجا همیشه بسته است. سه سال پیش یک خانمی آمد اینجا گفت عضو شورای شهر است. عطرش آدم را مست می‌کرد. با او حرف زدیم. اما چه اتفاقی افتاد؟ هیچ. ما هنوز اینجا هستیم و جزو آمار به حساب نمی‌آییم.

مشکل از خود زنان کارتن‌خواب است

در این میان مدیرکل امور بانوان و خانواده استانداری تهران در خصوص دلیل پناه بردن زنان کارتن‌خواب به گورهای خالی به جای حضور در مددسراها به ایلنا گفت: ممکن است این افراد معتاد باشند و به دلیل اینکه می‌خواهند مواد مصرف کنند، تمایلی به حضور در این مکان‌ها نداشته باشند.

ثریا شارقی در واکنش به انتشار خبر حضور برخی زنان کارتن‌خواب در بهشت‌زهرا و زندگی در گورهای خالی گفت: باید صحت و سقم این خبر بررسی شود. اگر چنین موضوعی باشد، قطعا برای ساماندهی این زنان اقدامات لازم انجام خواهد شد.

او گفت: مکان‌هایی مانند سامان‌سرا، مددسرا و گرمخانه برای نگهداری از این زنان ایجاد شده، اما تعدادی از آنها به دلیل معتاد بودن، تمایلی به حضور در این مکان‌ها ندارند.

مدیرکل امور بانوان و خانواده استانداری تهران تاکید کرد: باید یک فکر اساسی برای این افراد صورت بگیرد. حرم امام خمینی که نمی‌تواند جایی برای حضور این افراد باشد. باید یک اقدام اساسی در این خصوص انجام شود. البته همانطور که گفتم، مشکل از ناحیه خود این افراد هم هست. چون تمایلی به حضور در گرمخانه‌ها و ... ندارند.