در سفر به جنوب، کجا را ببینیم؟
پاییز و زمستان که از راه می‌رسد، ماراتن سفر به جنوب هم شروع می‌شود. پایین نقشه، جاهایی هست که مثلش را در هیج کجای ایران نمی‌توان دید. مثل جایی که کویر با دریا یکی می‌شود یا جایی که از بالایش می‌شود به تماشای کشتی‌ها و قایق‌های در رفت و آمد نشست. فقط اینکه، ای کاش آنها را همانطور که هستند ترک کنیم تا باز هم از زیبایی‌شان به وجد بیاییم.
تنگه چاهکوه
در سفر به جنوب اگر بخواهیم حتما گذرمان به قشم هم می‌خورد. با قطار می‌توانیم به بندرعباس برویم و از اسکله، سوار قایق‌هایی شویم که ما را در عرض ۴۰ دقیقه به قشم می‌رسانند. جاهای دیدنی قشم با فاصله زیادی از هم قرار گرفته‌اند، بنابراین بهتر است وقت‌مان را طوری تنظیم کنیم که حتما چند تا از آنها را ببینیم.
مثلا دره چاهکوه از جاهایی‌ست که باید حتما به آن سر بزنیم. دره چاهکوه بیشتر از اینکه زیبا باشد، جذاب و عجیب است. وارد دره‌ای می‌شویم که دیواره‌هایش تا صد متر بلندند و آسمان را می‌توانیم به شکل یک باریکه آبی در بالایش ببینیم. تمام صخره‌ها پر از شیار و حفره‌ها و خطوط فرسایشی موازی هستند که هر کدام شکل و شمایلی دارند. کف دره هم چاه‌هایی هست که در قدیم برای جمع کردن آب باران حفر شده‌اند. چاهکوه، ۷۰ کیلومتر با مرکز شهر فاصله دارد.
بندر لافت
دره تندیس‌ها و دره ستارگان، از دیگر جاهایی‌ست که باید در سفر به جنوب ببینیم. ولی اگر خواستیم غروب‌های زیبای جزیره را ببینیم باید کجا برویم؟
بادگیرهای بلند و کوچه پس کوچه‌های تنگ و باریک، لنج‌ها و قایق‌ها و خانه‌هایی که در بین درختان سبز گرمسیری و نخلستان‌های بلند در کنار هم قرار گرفته‌اند؛ اینها چیزهایی‌ست که باید در لافت به تماشای آنها بنشینیم. بندر لافت در شمال غربی قشم قرار گرفته.
هنگام
۴۵ دقیقه که از قشم دور شویم به جزیره هنگام می‌رسیم. دلفین‌های جزیره هنگام و سواحلی که بکرند و از بالای صخره‌هایش می‌شود در آب پرید، از جاذبه‌های سفر به هنگام‌اند. هنگام، یک بازارچه ساحلی هم دارد که توریست‌ها در کمتر جایی می‌توانند مثلش را پیدا کنند. بساط سمبوسه‌های محلی به راه است و زن‌ها در غرفه‌های بازارچه، گردنبند و دستبندهای صدفی و ادویه می‌فروشند. اگر مسافران بخواهند، به دست و پایشان حنا می‌زنند و صدای سنج و دمام هم که ساحل را پر کرده، قشنگی همه‌چیز را چند برابر می‌کند.
بندر بریس
در چابهار باید کجا را ببینیم؟ بندری که در استان سیستان و بلوچستان قرار گرفته و تنها بندر اقیانوسی ایران به حساب می‌آید. چابهار جاذبه‌های زیادی برای دیدن دارد، از کوه‌های مریخی تا ساحل لیپار و بندر بریس.
بندر بریس، همانجایی‌ست که آن را زیاد در عکس‌ها دیده‌ایم، با قایق‌های کوچک و بزرگ و لنج‌هایی که یا به دریا می‌روند و یا از آن برمی‌گردند. اینطور معروف است که اگر می‌خواهیم غروب خورشید را از بالای دیواره‌های صخره‌ای تماشا کنیم یا روی خاک نرم و طلایی ساحل محو تماشای خورشید که حالا دیگر به قرمزی می‌زند بشویم، یکی از راه‌هایش رفتن به این بندر است.
روستای درک
در همان سیستان و بلوچستان می‌رسیم به روستای درک. روستای درک تنها جای ایران است که در آن کویر و دریا به هم می‌رسند. تماشای تپه‌های ماسه‌ای چشم‌نواز، ساحل صخره‌ای، شنی و مرجانی، کوه و جنگل، گله‌های گوسفند و بز و شتر همه در یک جا، چیزهایی‌ست که در درک منتظرمان است.
درک در ۱۷۰ کیلومتری غرب چابهار و در فاصله ۱۰ کیلومتری از روستای زرآباد واقع شده است. این روستا بر سر راه دو بندر مهم جنوب، یعنی بندر چابهار و بندرعباس و در مسیر ترانزیتی بندر کنارک و بندر جاسک قرار گرفته است.
سیراف
در ۲۴۵ کیلومتری بوشهر به بندر سیراف می‌رسیم. بندر سیراف با عمر ۲۵۰۰ ساله‌اش، یکی از دیدنی‌ترین بنادر ایران است. به خاطر قرار گرفتن این بندر بین پارس جنوبی و کنگان و همچنین نزدیکی به شیراز، سیراف از جاهایی‌ست که خیلی‌ها به آن سفر می‌کنند.
در اینجا هم قایق‌ها و لنج‌ها و تورهای ماهیگیری، بندر را سرزنده‌تر و تماشایی‌تر کرده‌اند. مسافران، ماهی و میگو را به سوغات می‌برند و بساط طبخ میگوپلو و قلیه ماهی و ماهی در رستوران‌ها به راه است.
کوشک
در سفر به جنوب، دیدن کوشک را هم نباید از دست داد. سد شهید عباس‌پور، یکی از زیباترین سدهای ایران است و پشت آن جزیره‌ای قرار گرفته که به سرسبزی شهره است. جزیره کوشک که مثلش را در آب و هوای خشک جنوب کمتر می‌توان دید، طبیعت بکر و زیبایی دارد؛ با درختان و چمنزارهای پر از گل و گیاه و آبی سد که همه چیز را مثل تابلوی نقاشی درآورده. برای رسیدن به این جزیره باید ابتدا از جاده مسجد سلیمان به سمت سد شهید عباس‌پور رفت، مسیری که فوق‌العاده زیباست.
سازه‌های آبی شوشتر
سازه‌های آبی شوشتر، معروف‌ترین جاذبه گردشگری خوزستان است. این سازه‌های آبی، مجموعه به هم پیوسته‌ای از پل‌ها، آبشارها، آسیاب‌ها، بندها و تونل‌های بزرگ‌اند که به‌طور پیوسته کار می‌کنند.
بنای اولیه این سازه از دوران هخامنشیان باقی مانده و هنوز هم بخش‌هایی از آن فعال است. این مجموعه از آثار باستانی با عنوان «نظام آبی تاریخی شوشتر» در فهرست جهانی یونسکو ثبت شده‌اند. سازه‌های آبی در خیابان طالقانی شوشتر قرار گرفته و در شب با وجود چراغ‌هایی که در محوطه‌اش روشن می‌شود، تماشایی‌تر از روز است.
منبع: اسنپ تریپ