گفتگو با فریبا متخصص بازیگر نقش پری در ملکاوان

بیوگرافی فریبا متخصص

زاده   1 مرداد 1340 در دومین شهر بزرگ استان لرستان، بروجرد است. 5 خواهر و برادر دارد و یک فرزند پسر بنام پوریا بهرامی دارد که در قبرس تحصیل کرده و ساکن است.
وی کار هنری خود را از سال ۱۳۶۰ با تئاتر آغاز کرد.  فعالیتش را در تلویزیون و رادیو به ترتیب از سال های ۱۳۶۲ و ۱۳۶۸ آغاز نمود در سال 68 با بازی در فیلم شنگول منگول وارد سینما شد. وی در سال ۱۳۷۰ موفق به اخذ مدرک کارشناسی در رشته جامعه شناسی شد.  عاشق تئاتر است و  بین سال های ۶۰ تا ۷۵ فعالیت چشمگیری در این عرصه داشته. "فریبا متخصص" در کنار کارنامه پررنگ در کار تصویر  بازیگر حرفه ای رادیو است.

علاوه بر دریافت جوایز متعدد بازیگری در زمینه های گوناگون، تاکنون بیش از ۹ جایزه داخلی و بین المللی را نیز به خاطر فعالیت های رادیویی اش دریافت کرده است. ایفای نقش "پری ماندگار" در سریال «ملکاوان»  استقبال مخاطبان زیادی را به همراه داشته است، گفتگوی آی فیلم با این بازیگر نام آشنا را در زیر بخوانید:

 خانم "متخصص" در مورد ایفای نقش "پری" در سریال «ملکاوان» کمی توضیح بدید؟

این نقش خیلی متفاوت بود. به این  دلیل که متن این سریال هم بسیار متفاوت بود.  مادری که یک سری مشکلات جسمی داشت و روی ویلچیر می‌نشست. در ظاهر خیلی تلخ و سخت است اما دل مهربانی دارد.  این کار ابعاد متفاوتی نداشت و شخصیت یک جور بود. زنی بود که از شوهر، زندگی و همه آدم‌ها بریده بود . خیلی تنها و تلخ بود.

نقش پری در این سریال توانمندی‌شما را به چالش کشید؟

نمی‌دانم چقدر در ایفای این نقش موفق بودم. من سعی خودم را کردم. تا به حال چنین نقشی را بازی نکرده بودم. همیشه نقش یک مادر مهربان را بازی می‌کردم همانطوری که همه مادرها هستند. با شنیدن اسم مادر اولین کلماتی که به ذهن می‌آید مهربانی‌ و محبت و  از خودگذشتگی‌ست. اما پری اینطور نبود. چون از اطرافیانش بدی دیده بود. از این جهت این شخصیت خیلی متفاوت بود. چون یک آدم سخت بود. بهرحال وقتی در ایفای نقشی نتوانی حرکت جسمی داشته باشی و کاراکتر هم آدم خاصی باشد، کار سخت می‌شود. در موقعیت "پری" نه می‌توانی بنشینی، نه می‌توانی راه بروی و نه هیچ کار دیگری. فقط باید همه حس را درون نگاه و بیانت بریزی. حالا باید بینندگان ببینند و در مورد بازی من در این سریال نظر بدهند.

به نظر شما به عنوان بازیگر این سریال پتانسیل دیده شدن و ماندگار شدن دارد؟

بله. چون این سریال متن خیلی قوی داشت. وقتی  یک سریال داستان خوبی داشته باشد و متن خوب نوشته شده باشد، مطمئناً مردم آن را دنبال می‌کنند. چون بینندگان به دنبال قصه می‌روند و نه به دنبال بازیگر. به نظر من مخاطبان به دلیل شهرت و یا سابقه یک بازیگر سریالی را دنبال نمی‌کنند، بلکه قصه را دنبال می‌کنند. اگر یک قصه‌ای خوب و جذاب باشد حتی اگر بازیگرانی که ایفاگر نقش‌های آن قصه هستند، مشهور و برجسته هم نباشند، باز هم انتظار می‌رود که کار خوبی ساخته شود. یکی از نکات مثبت و بارز این کار شخص کارگردان این سریال است. من به قدری با آقای "معظمی" در کار راحت بودم که در دوران فعالیتم در این حرفه مشابه آن را کم دیدم.  آقای "معظمی"می‌دانست که چه می‌خواهد و مطلقاً بازیگر را اذیت نمی‌کرد. به دلیل شخصیت خوبی که داشت، انرژی زیادی به کار وارد می‌کرد. همه از ایشان راضی بودند و هیچ تنشی بین عوامل به وجود نیامد.  اصطلاحاً می‌توانم بگویم که این کار یک صاحب داشت. وقتی صاحب کار کسی باشد که پرانرژی و کار بلد باشد، کار حتماً خوب می‌شود. من مدت زمان حضور در این کار واقعاً از وجود و حضور این کارگردان لذت بردم و یکی از کارگردانان جوانی هست که من دوست دارم باز هم با او کار کنم.

آی 

شما همزمان با کار تصویر در عرصه گویندگی و دوبله نیز در رادیو فعالیت می‌کنید. با توجه به تفاوت‌های این دو حرفه آیا می‌توان گفت که فعالیت یک بازیگر در یکی از این مدیوم می‌تواند باعث رشد  او در مدیوم دیگر شود؟

صد در صد. من کلاً کارم را با تئاتر شروع کردم. من حدود ۱۰ تا ۱۵ کار سینمایی دارم. ولی شروع کارم با تئاتر بوده. من فکر می‌کنم که خوب است یک بازیگر از تمام چیزهایی که در اختیار دارد برای پیشرفت و رشد در این حرفه  استفاده کند. مطمئناً  رادیو به حرفه بازیگری من کمک کرد و تئاتر  هم  در کنار بخش دیگری را در من تکمیل کرد. اینکه من همزمان در هر دو مدیوم فعالیت می‌کنم فکر می‌کنم که خیلی کمک کنند است، نسبت به زمانی که  ممکن بود فقط در یکی از آن‌ها فعالیت کنم.  یک نقش‌هایی هست که ممکن است در تئاتر یا تصویر  تا کنون به من پیشنهاد نشده ولی در رادیو اینطور نیست. من در رادیو نقش ابلیس را بازی  کردم که هزار سال دارد. بعضی از کارگردانان در عرصه تصویر فکر می‌کنند که من توانایی ایفای این نقش‌ها را ندارم، چون اکثراً من را برای نقش‌های مثبت انتخاب می‌کنند. ولی در رادیو این فرصت برای من فراهم بوده که هم نقش منفی بازی کنم و هم مثبت. به همین دلیل در رادیو نقش‌های متفاوتی را تجربه کردم.

اگر نویسنده بودید برای خودتان چه نقشی را می‌نوشتید؟

اگر نویسنده بودم نقش دوره‌گردهای خیابانی را برای خودم می‌نوشتم. چون در رادیو  این نقش را بازی کردم و جایزه بین‌المللی هم گرفتم ولی در تصویر این تجربه را نداشتم. شاید چون بعضی‌ها گمان می‌کنند من از پس این نقش‌ها بر نمی‌آیم ولی می‌دانم که به خوبی از پس این نقش‌ها برمی‌آیم.