وقتی نما، وا می‌شود، قورباغه بیرون می‌پرد
ساعت 8 شب روز 24 آذر 99، زمان پریدن(پخش) انحصاری قورباغه از دریچه نماواست.
پریدن و نشستن در قاب چشمان منتظران این سریال کار برده، پر ستاره، شلوغ، خشن، جسور، مبهم، کم نور و اغلب تاریک و سیاه.
صحنه‌های تعقیب و گریز، تیر اندازی، گروگان گیری، بازی استادانه با نور و نماهای دوربین، مافیا و زنانی فاقد کالبد کلیشه‌ای، همه و همه دست به دست هم داده تا از نخستین سریال ساخته هومن سیدی با عنوان «قورباغه سیاه» نیز یاد کنیم.
سیدی با اینکه نویسندگی و تدوین را هم بر عهده داشته، از عشق اولیه خود یعنی بازیگری غافل نشده و ترجیح داده با تمام سختی و فشار چند مسئولیتی، نقشش را ایفا کند و بزرگ‌ترین و عظیم‌ترین پروژه سریال تولیدی در شبکه خانگی را در زمانی حدودا سه ساله بسازد.
مجموعه درام و اجتماعی که به مشکلات جامعه و تأثیرش بر روی افراد می‌پردازد.
در آنونس رسمی فیلم از زبان صابر ابر می‌شنویم:
«من همیشه یه صندلی واسم کم بوده، کتم واسم تنگ بوده، کفشام برام کوچیک بوده، ساعتم خواب می‌مونده و من ازش جلوتر حرکت می‌کردم، دنیا برای من جای کوچیکیه، احساس می‌کنم همه جا بستس و نمی‌تونم نفس بکشم، انگار همه این لحظه‌ها رو قبلاً دیدم، درختا، صدای آبشار، قورباغه‌ها، اونا رو زمانی می‌بینم که در حال مردنم»
اگرچه با تشدید شیوع کرونا، اوضاع سینماها از هر زمان دیگر بدتر است ولی اوضاع در نمایش خانگی متفاوت است.
حضور بازیگران سرشناسی همچون سحر دولتشاهی, صابر ابر, نوید محمدزاده, نوید پورفرج و فرشته حسینی و... قورباغه را سریالی پر کشش ساخته. حضور نوید محمدزاده برای اولین بار در یک سریال نمایش خانگی، حتی پس از شایعه دستمزد هفت میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومانی‌اش (که البته تکذیب شد) از جذابیت‌های قورباغه است.
با وجود تعویق چندباره در زمان پخش سریال که موجب نگارش نامه گلایه آمیز سیدی به شورای پروانه نمایش شد، 24 آذر به احتمال خیلی زیاد، روز پریدن قورباغه اوست.