نکته‌هایی خواندنی از محسن چاوشی که امروز 41 ساله می‌شود
محسن چاوشی عجیب‌ترین خواننده دو دهه اخیر در ایران است. عجیب خواندن او از نظر ما دلایل زیادی دارد که امروز، هشتم مردادماه،در سالروز تولد این خواننده پرطرفدار، قصد داریم به بخشی از آن بپردازیم.
خلق ملودی‌های «علی سنتوری» با پتو!
از چاوشی تاکنون ده آلبوم رسمی منتشر شده که برخی از آنها با حواشی و رکوردهای عجیب‌و‌غریبی همراه بوده است. این خواننده که اصالتی کُرد دارد، در خرمشهر به دنیا آمد، دوره‌ای به همراه خانواده‌اش به یکی از شهرک‌های مشهد که بیشتر جنگ‌زده‌ها در آن ساکن هستند، مهاجرت کرد و از 20 سالگی هم، ساکن تهران شد. او تا امروز که سالروز تولد 41 سالگی‌اش است، اتفاقات زیادی را در موسیقی رقم زده است. به همین بهانه روزنامه خراسان چند فراز مهم از زندگی او را در این مطلب مرور کرده است.
ساخت استودیوی خانگی با چند پتو!
محسن چاوشی فرزند پنجم یک خانواده هشت‌نفره است. او سه برادر و دو خواهر دارد که هیچ‌کدام به‌طور جدی در حوزه موسیقی فعالیت نمی‌کنند. او به همراه خانواده‌اش وقتی 20 ساله بود، از مشهد به تهران مهاجرت کرد. به گفته خودش تا قبل از خرید کامپیوتر، با یک کیبورد و گیتار کار و صداها را با یک ضبط‌صوت کوچک ثبت می‌کرد. این روند ادامه داشت تا این‌که برادرش مهرداد برایش مقداری پول می‌فرستد و او با این پول، برای خودش یک کامپیوتر و یک کیبورد بهتر می‌خرد. از این دست اتفاقات در زندگی چاوشی باز هم وجود دارد. او برای ساخت موسیقی «سنتوری»، با چند پتو داخل اتاقش را عایق می‌کند و مادرش نیز بیرون اتاق را با چند پتو می‌پوشاند تا او صاحب یک استودیو شود و موسیقی فیلم داریوش مهرجویی در آن متولد شود.
شروع جدی موسیقی در دوره سربازی!
شاید عجیب به‌نظر برسد، اما موسیقی برای چاوشی در دوره سربازی جدی شد. چاوشی که این روزها او را به عنوان یک خواننده معروف می‌شناسیم، به گفته خودش اهل درس نبوده و به زحمت خودش را به ترم یک دانشگاه در رشته حسابداری رسانده است. سر یکی از امتحان‌ها، وقتی نتوانست به حل یک سوال برسد، ماشین‌حساب را به زمین زد، از کلاس بیرون رفت و دیگر به دانشگاه برنگشت. چندماه بعد، راهی پادگان می‌شود و آشنایی با سربازی به نام «بهزاد احمدوند» که در خانه‌‌شان یک استودیوی کوچک داشت، مسیر زندگی چاوشی را به طور جدی تغییر می‌دهد. او در این دوران چند شعر هم گفته که در آلبوم اولش منتشر شده است. جالب این‌که چاوشی در دوره سربازی در یگان تشریفات موزیک دژبان کل بوده و آن جا هم ساز می‌زده است.
حاشیه‌ها، یار غار خواننده «شهرزاد»
انتشار آلبوم‌های محسن چاوشی در سال‌های اخیر بیشتر با حاشیه همراه بوده است. گاهی اوقات این حاشیه‌ها قبل از مجوز گرفتن آلبوم شروع شده و حتی تا مدت‌ها بعد از انتشار آلبوم ادامه داشته است. آلبوم «ابراهیم» و «بی‌نام» که در ابتدا قرار بود نام دومی «قمارباز» باشد، دو نمونه از همین آلبوم‌های حاشیه‌ساز او هستند که برای مجوز اشعار به مشکل برخوردند و پس از کش‌وقو‌س‌های زیادی منتشر شدند. البته این حاشیه‌ها فقط محدود به آلبوم‌های این خواننده نیست. گاهی او برای انتشار تک‌آهنگ‌های خود نیز، چالش‌های عجیبی دارد؛ تازه‌ترین نمونه آن هم به قطعه «الا دختر» که برگرفته از یک قطعه فولک است، برمی‌گردد. در قسمتی از آهنگ صدای یکی از کلمه‌های خوانده شده با یک بوق ممتد جایگزین و منتشر شده است.
هواداران خاص و گلریزان‌های چاوشی!
کم پیش می‌آید محسن چاوشی به حرف بیاید و با رسانه‌ای گفت‌و‌گو کند. تعداد گفت‌و‌گوهای او در تمام سال‌های فعالیتش به کمتر از تعداد انگشتان دست می‌رسد اما به جرئت یکی از پرطرفدارترین خواننده‌های حال حاضر موسیقی کشور است. طرفدارانی که در کنار دوست‌داشتن، تعصب ویژه‌ای نسبت به فعالیت و نقدهایی که متوجه چاوشی است، دارند و خود را «چاوشیست» می‌خوانند! تنها رسانه رسمی و فعلی چاوشی، چند صفحه شخصی در شبکه‌های اجتماعی است. طرفدارانی که در تازه‌ترین همراهی با خواننده محبوب‌شان به درخواست خود او، در گلریزان آزادی یک فرد محکوم به اعدام شرکت کردند تا در عرض پنج ساعت، مبلغ مورد نیاز جمع‌آوری و اسباب آزادی این فرد فراهم شود. گفته می شود او تا کنون 41 زندانی را از همین طریق آزاد کرده است. البته مانند بسیاری از افراد معروف در کنار طرفدارانش عده‌ای هم هستند که مخالف سرسخت این نوع طرفداری دو آتشه باشند و یا کسانی که سبک موسیقی یا شعر را به گونه‌ای دیگر بپسندند.
2 دهه خوانندگی بدون کنسرت
محسن چاوشی با وجود هواداران زیاد، تا به حال خواننده هیچ کنسرتی نبوده، این هم یکی دیگر از عجایب رفتاری اوست. با این حال، برخلاف برخی خواننده‌های هم‌دوره‌اش، هنوز از میدان خارج نشده است و طرفدارانش محدود به دهه خاصی نمی‌شود؛ طرفدارانی دارد که او را «آقای خاص صدا» می‌دانند و آلبوم‌هایش معمولا جزو پرفروش‌ترین آلبوم‌های سال است. چاوشی خواننده‌ای است که می‌توان او را با خودش مقایسه کرد و به همین دلیل است که می‌توان گفت او در چندسال گذشته، با وجود داشتن آهنگ‌های موفق و جریان‌ساز، از نوآوری‌هایش عقب مانده است. شاید او هنوز در سبک خاص خودش بی‌رقیب باشد، اما باید دید در ادامه این سال‌ها، می‌تواند تجربه موفق‌تری نسبت به آلبوم‌هایی مانند «پاروی بی‌قایق» و «امیر بی‌گزند» داشته باشد؟ شاید هم بالاخره وقت آن رسیده است که او به روی صحنه کنسرت بیاید و آن‌جا به همه سوال‌های بی‌پاسخی که درباره او وجود دارد، پاسخ دهد.