بیوگرافی قربان نجفی بازیگر نقش میربابا در وارش

قربان نجفی

قربان نجفی هنرمند قشقایی ایرانی، متولد ۱ فروردین ۱۳۴۷ در شیراز، فارغ التحصیل مقطع کارشناسی در رشته تئاتر از دانشکده سینما و رشته تئاتر از دانشگاه هنر است، قربان نجفی در عشایر قشقایی به دنیا آمده است. قربان از ۵ سالگی تصورات کودکانه خود را در مورد بازیگر شدن داشت و به اعتقاد خودش از همان زمان جرقه های ذهنیش شکل می گرفت. پدر قربان نجفی شخصی بود که به صورت مداوم رادیو گوش می کرد و شاید بتوان گفت علت اصلی این کار ارتباط داشتن به دنیای شهر نشینی بوده است و صدای رادیو همیشه در گوش قربان بود و قبل از کار تصویر با دنیای پررمز و راز رادیو آشنا شد. قربان نجفی دوران آموزش ابتدایی‌اش را در همان چادرهای عشایری گذراند و بازیگری را از تئاتر، در همان چادرهای سفید عشایری آغاز کرد. او با شنیدن نمایش‌های رادیویی به بازیگری رادیو علاقه‌مند شد و برای رسیدن به قله آرزوهایش نقش‌های مختلف عرصه رادیو، تلویزیون، تئاتر و سینما را تجربه‌کرد. قربان نجفی و همسرش دارای یک فرزند پسر به نام مانی هستند که متولد ۳۱ مرداد ماه سال ۱۳۹۲ است.

شروع فعالیت هنری قربان نجفی

قربان نجفی از سال ۱۳۷۳ کارش را در رادیو شروع کرد. به گفته خود او : «قطعا کسی که در فضای طبیعت رشد کرده و وقتی چشمش را باز می‌کند، دشت وسیعی در مقابلش می‌بیند، دیدگاهش نسبت به کسی که فاصله دیدش از چند متر فراتر نرفته، فرق می‌کند. آدم‌هایی که در طبیعت زندگی می‌کنند، ایده‌آلیست‌ترند و دیدگاهشان نسبت به فضا، خدا، انسان و همه چیز فرق می‌کند، اما شاکله اصلی شخصیت آدم بسیار مهم است.»

اولین ورود قربان نجفی به رادیو

قربان نجفی : «وقتی اولین بار وارد سازمان شدم، احساس کردم به جایی رسیده‌ام که ایده‌آل من است. همان طور که وقتی وارد دانشکده شده بودم، فکر می‌کردم مدینه فاضله‌ام است، اما در همان روزهای اول شرایط طوری شد که تصمیم گرفتم فقط کار ‌کنم که غذایی برای خوردن، جایی برای خوابیدن و تئاتری برای کار کردن داشته باشم، اما نه با حرف و آرزو می‌شود زندگی کرد و نه با ایده‌آل‌های ذهنی. به هر حال زندگی شرایط خاص خودش را دارد. محیط رادیو یک نجابت خاصی دارد و کار در حوزه صدا هم کاملا با حوزه‌های دیگر متفاوت است. کار در سینما و تلویزیون شباهت زیادی به هم دارند، اما نوع بازی در رادیو متفاوت است. در رادیو تمامی ویژگی‌های شخصیت باید در صدای بازیگر جلوه پیدا کند. شنونده باید از جنس و نوع صدا، شرایط و محیط و دکور، فضای کار را مجسم کند. البته یکی از ویژگی‌های مهم کار در رادیو این است که مخاطبش را محدود نمی‌کند. گرچه در تلویزیون و سینما ذهن بیننده معمولا محدود به شخصیت خاصی است که آن بازیگر ارائه می‌دهد و ممکن است حتی سال‌ها آن قالب در ذهن بیننده بماند، اما در رادیو بازیگر براساس جنس صدا و نوع ارائه بازی متنوعی که نسبت به نقش‌هایش ارائه می‌دهد، می‌تواند چند نقش متنوع یعنی هر قصه‌ای که از طریق صدا شنیده می‌شود را برای هر مخاطب براحتی ایفا کند و براساس تخیلاتش فضای کار را برای خود مجسم می‌کند.

قربان نجفی : «واقعیت این است که من از رادیو خیلی چیزها یاد گرفتم، اما از شیوه‌های بازیگری رادیویی که ممکن است در کار تلویزیون تاثیر منفی بگذارد، پرهیز کردم، البته یک بازیگر باید حوزه‌های صدا و تصویر را از هم تفکیک کند. اگر دقت کنید سکوت در رادیو به معنای مرگ است چون در رادیو برخلاف تلویزیون سکوتی وجود ندارد و بازیگر مجبور است حتی سکوت و فکر کردن را هم به شکلی کلامی و آوایی اجرا کند. با همه اینها بازی در رادیو ویژگی‌های خوبی دارد که بر حوزه تصویر بسیار تاثیرگذار است، مثلا نوع بیان واژه‌ها، نوع ارائه جمله، تاکیدهای به جا و دقت معنایی در کلام می‌تواند توان بازیگری را تقویت کند.

علت تغییر چهره های فوق العاده قربان نجفی

قربان نجفی: «به دلیل استخوانی بودن چهره‌ام برای گریمور جای کار خوبی دارد و گریمور‌ها چنین چهره‌ای را خیلی می‌پسندند، به این ترتیب با کمترین گریم کاملا چهره‌ام عوض می‌شود البته گریم به تنهایی و بدون خلاقیت‌های بازیگری نمی‌تواند تاثیرگذار باشد،‌ بلکه بازیگر با کمک گریم و میمیک صورت خود می‌تواند به القای نقش کمک کند، یعنی بدون حالت‌ها و شگرد خاص بازیگر، گریم جواب نمی‌دهد.»

نقش های مثبت و منفی قربان نجفی

تعداد نقش‌های منفی من کمتر از نقش‌های مثبتی است که بازی کرده‌ام و نقشم در سریال ستایش و «شب می‌گذرد» خاکستری بود، البته آدم‌های معتاد هم ممکن است خوبی‌هایی داشته باشند. این‌طور نیست که فکر کنیم این نقش‌ها کاملا منفی است، اما در فیلم «آخر بازی» همایون اسعدیان نقش منفی و نفرت‌انگیزی را بازی کردم.خیلی از نقش‌ها‌ی مثبت در فیلم‌ها و سریال‌ها نقش‌های بی‌خاصیت و یکنواختی هستند که هیچ اتفاق خاصی در شخصیت آنها نمی‌افتد و روند قصه را به طور یکنواخت پیش می‌برند، اینها جذابیت زیادی برای بازیگر ندارد، برای بیننده هم همین طور است، البته زمانی بازیگر می‌تواند تاثیرگذار باشد که با بازی منحصر به فردش نقش را بازی کند.

حضور قربان نجفی در سریال ستایش در نقش «صفایی»

صفایی شخصیتی خاص در سریال ستایش بود که روحیه ای بسیار مردد داشت. قربان نجفی در خصوص تردیدهای این شخصیت می گوید: «باید این نقش این‌طور ارائه می‌شد، غیر از این هم نمی‌شد برای آن کاری ‌کرد. صفایی در ستایش دوست دارد آدم خوب و موجهی باشد، اما از یک سو از خواهرش می‌ترسد و از طرف دیگر می‌خواهد به پول برسد تا صرف اعتیادش کند و همه اینها باعث می‌شود، شخصیت صفایی در ستایش پیچیده شود.»

حضور قربان نجفی در سریال وارش در نقش «میربابا»

میربابا در سریال وارش از سن واقعی قربان نجفی بالاتر است، اما با توجه به گریم خوب و بازی خوب بازیگر بسیار طبیعی و قابل باور است.میربابا بسیار علاقمند به یوسف تنها یادگار رفیق قدیمی اش است.

نظر قربان نجفی در خصوص نقش هایی که ایفا کرده است

البته این شعار نیست که می‌گویم همه نقش‌هایی را که بازی کرده‌ام را دوست دارم به جز تعدادی را که براساس مصلحتی انجام دادم. ای کاش شرایطی ایجاد شود تا مجبور نشویم کاری انجام دهیم که بعد پشیمان شویم. خوشبختانه تعداد کارهایی که انجام دادم و از آن راضی نبودم خیلی اندک هستند. یکی از نقش‌هایم که خیلی از آن لذت بردم در سریال «پدر خاک» بود که نقش مردی را داشتم که زنش را خیلی دوست داشت و از دوست داشتن زیاد او را به قتل رساند و در تمام روزهایی که در زندان بود، در انتظار ملاقات او به سر می‌برد و نقش‌هایم در فیلم «آخر بازی»، «پیدا و پنهان» و «مواجه» هم فکر می‌کنم ایده‌آل بودند.

هنوز آن نقشی که باید از همه توان و هنر بازیگری‌ام بهره بگیرم به من پیشنهاد نشده و به نوعی آن جایگاه و نقش ویژه‌ای را که هر بازیگر در کارنامه‌اش دارد و نقطه عطف کار هنری‌اش است، را هنوز بازی نکرده‌ام.