بلند پروازی به سبک نوید محمدزاده مفید است؟

آخرین ویدئوی صفحه شخصی این بازیگر صحبت‌هایش درباره اهمیت خودباوری برای رسیدن به موفقیت است که موافقان و مخالفانی دارد.

«محمدزاده» در پاسخ به «جیرانی» درباره این‌که آیا انتظار چنین شهرتی را که الان داری داشتی، می‌گوید: «خیلی بیشتر. خیلی بلندپرواز هستم و خیلی بیشتر از این روهم می‌بینم و امیدوارم این ویژگی رو هم حفظ کنم. من بچه بودم می‌رفتم جلوی آینه، بیانیه سیمرغ گرفتنم رو تمرین می‌کردم. درباره موفقیت فیلم «ابد و یک روز» هم، مطمئن بودم این اتفاق براش میفته. سرفروششم می‌دونستم فروش میره... . اصلا به این فکر نکنند که کی میشه؟ به خاطر این‌که میشه. این‌قدر خوشگل می‌چینه. من ایمان دارم به چیدمانی که خدا انجام می‌دهد. خودش خوشگل می‌چیند، برای من خیلی خوب چیده.» این جملات بخشی از گفت وگوی «نوید محمدزاده» در سال 95 است که او به تازگی در اینستاگرام شخصی‌اش به اشتراک گذاشته است. بسیاری از این صحبت‌ها استقبال کرده‌اند اما برخی هم با نگاهی انتقادی این صحبت‌ها را زیر سوال برده‌اند. اما واقعا چقدر باید این صحبت‌ها را جدی گرفت و کدام بخش‌های آن نیاز به تامل بیشتری دارد؟

 تجسم رویاها واقعا مفید است؟

محمدزاده در این ویدئو از خاطره سال‌های قبل خود می‌گوید. وقتی که در عالم بچگی جلوی آینه می‌رفته و بیانیه سیمرغ گرفتن خود را تمرین می‌کرده است. اما آیا این رویا داشتن و تجسم رویای خود به این شکل، واقعا مفید است؟ به دلیل تبلیغات نادرست برخی افراد فعال در حوزه  شبه روان‌شناسی، بسیاری از افراد در مقابل چنین کارهایی جبهه‌گیری زیادی دارند. البته تا حدی هم حق با آن‌هاست. صرف داشتن یک رویا و تجسم آن به خودی خود نه تنها فایده‌ای ندارد که می‌تواند عوارضی هم به دنبال داشته باشد. اما در عین حال همین کار، گاهی می‌تواند کاملا موثر باشد، اما چطور؟ یکی از روش‌های حفظ انگیزه درونی و تلاش برای رسیدن به هدف، تجسم موفقیت‌هاست. این تصویرسازی‌ها می‌تواند حتی به تقویت قدرت اراده هم منجر شود. البته به شرطی که فرد همزمان تلاش برای رسیدن به هدف را دست کم نگیرد.

 ایمان به چیدمان خدا

بخش دوم صحبت‌های نوید محمدزاده در این ویدئو اما بیشتر معطوف به دو مفهوم توکل بر خدا و رضاست. او صحبت از ایمان به چیدمان خدا می‌کند؛ این‌که خدا خیلی خوب همه چیز را می‌چیند و نیازی نیست که دایم نگران باشیم که پس چه زمانی نوبت به موفقیت ما می‌رسد. البته نوید محمدزاده در چنین برداشتی از مسیری که طی کرده و اتفاقاتی که برایش افتاده، تنها نیست. بسیاری از افراد چنین تجربه‌ای را بارها در زندگی خود داشته‌اند که وقتی به مسیری که آمده‌اند، نگاه می‌کنند، متوجه می‌شوند با وجود پستی‌ها و بلندی‌ها اما انگار اتفاقات زندگی‌شان به بهترین شکل ممکن در کنار هم چیده شده است. اما به‌رغم فراگیری چنین برداشتی و این‌که حتی بسیاری از ما همین الان هم، در بررسی روزهای قبل زندگی خود، چنین برداشتی داریم اما وقتی نوبت به تفسیر اتفاقات زمان حال‌مان می‌رسد، کمتر به چنین جمع‌بندی‌ می‌رسیم. تردید درباره این‌که اتفاقاتی که الان در حال دست و پنجه نرم کردن هستیم، بهترین برنامه‌ای است که می‌توانسته برای ما پیش بیاید، انتقادی است که برخی بعد از دیدن همین ویدئوهم مطرح کرده‌اند. اما چقدر این انتقاد به جاست؟ و چرا چنین تفاوتی در برداشت ما درباره گذشته و زمان حال وجود دارد؟

  چرا نمی‌توانم این حرف‌ها را باور کنم؟

شاید برای پاسخ دادن به این سوال، بهتر باشد دوباره به صحبت‌های نوید محمدزاده برگردیم؛ البته نه صحبت‌های او در این ویدئوی یک دقیقه‌ای که به صحبت‌های مفصل‌تر او در مصاحبه‌ای که این ویدئو فقط بخش بسیار کوتاهی از آن است. در گفت و گوی کامل‌تر، محمدزاده به روزهای تلخ زندگی حرفه‌ای اش اشاره می‌کند؛ زمانی که سال 92 سیمرغ جشنواره فجر در دقایق آخر پیش از اختتامیه، به او داده نمی شود. او از تلخی آن روز می‌گوید و گریه‌هایی که کرده است. واقعیت این است که اگر قرار بود این گفت وگو در آن روز با او انجام شود، احتمال این‌که او صحبت از زیبا چیده شدن اتفاقات زندگی کند، بسیار کم بود. اما چرا؟ برداشت ما از اتفاقات زندگی تنها شامل «تفسیرهای شناختی» ما از موضوعات نیست بلکه در کنار آن، «هیجانات» ما هم نقشی اساسی دارند. زمانی که ما درگیر موضوعی هستیم، نقش هیجانات پررنگ‌تر است. اما همین هیجانات پررنگ و شدید در طول زمان آرام آرام شدت‌شان را از دست می‌دهند.

 تاثیر گذشت زمان روی برداشت‌مان از زندگی

مطالعات روان‌شناسی نشان می‌دهد برخی هیجانات مانند غصه می‌توانند برای زمانی طولانی‌تر ما را درگیر خود نگه دارند اما در مقابل هیجاناتی چون شرم، تعجب، ترس، انزجار، آزردگی و تسکین پیدا کردن، طول عمر کمتری دارند و در زمانی کوتاه می‌توانند اهمیت خود را از دست دهند. البته هیجانات هرچه باشند و هرچقدر هم شدید و قوی باشند، به هر صورت در گذر زمان، شدت‌شان کمتر خواهد شد. با توجه به این نکته عجیب نیست که در طول زمان، برداشت ما درباره اتفاقات زندگی دستخوش تغییر می‌شود، چرا که با کمرنگ شدن نقش هیجانات، ما فرصت پیدا می‌کنیم تفسیری جدیدتر از ماجرا به دست بیاوریم. البته که در گذر زمان در کنار تغییر در نقش هیجانات، اتفاقات دیگر زندگی در تفسیر شناختی ما از آن رویداد هم تغییراتی ایجاد می‌کند.

نکته پایانی

پس اگر در روزهای دشوار زندگی خود به سر می‌برید، از این‌که نمی‌توانید بخشی از صحبت‌های نوید محمدزاده را باور کنید، تعجب نکنید اما اگر می‌خواهید در آینده، حسرت گذشته را نخورید، بخش ابتدایی حرف‌های او درباره خودباوری را جدی بگیرید و با امید به آینده به تلاش خود ادامه دهید. 

خراسان